TÜRK İŞLETMECİLİK EĞİTİMİNDE BİR KİLOMETRE TAŞI: HEYBELİADA ELEN TİCARET MEKTEBİ

  

TÜRK İŞLETMECİLİK EĞİTİMİNDE BİR KİLOMETRE TAŞI: 
HEYBELİADA ELEN TİCARET MEKTEBİ[1]

 Prof. Dr. S. Burak Arzova’nın kaleme aldığı ve Expoze Kitap tarafından 2020 yılı Mart ayında yayımlanan “Rumlar ve Ticaret: Elen Ticaret Mektebi” adlı kitap, işletmecilik eğitimi ve tarihine ilgi duyan okur ve araştırmacıların dikkatini çekmeyi başardı… Daha çok Ruhban Okulu ile gündeme gelen Heybeliada’da işletmecilik/ticaret eğitimi anlamında ülkemizin tarihindeki ilklerden olan önemli bir teşebbüsün yer aldığını öğrenince heyecanlandım ve daha detaylı bilgi sahibi olmak üzere kitabın sayfaları arasında yolculuğa başladım. 102 sayfadan oluşan bu eser, okurlarına yakına zamana kadar pek dillendirilmeyen bir detay hakkında ayrıntılı bilgi veriyor ve bu sayede farklı kaynaklara da ulaşmayı mümkün kılıyor.

Yaşanan savaşlar ve siyasal çalkantıların sis bulutunun ardında kalan Heybeliada Elen Ticaret Mektebi, işletmecilik eğitimi tecrübemiz konusunda bir kayıp halka ya da kilometre taşı hüviyetindedir. Bu çalışma ülkemizde olduğu gibi Yunanistan’da da merak uyandırmıştır ve 2021 yılında Dr. Emilia Xanthopoulou tarafından Yunancaya tercüme edilmiş ve "Romalılar ve Ticaret: Halki Yunan Ticaret Okulu (Οι Ρωμιοί και το εμπόριο: η Ελληνική Εμπορική Σχολή της Χάλκης)" adıyla Atina’da yayımlanmıştır.

“Rumlar ve Ticaret: Elen Ticaret Mektebi” başlıklı bu kitap, genel olarak 3 bölümden oluşmaktadır. Birinci bölümde, 1800-1900 yılları arasında Osmanlı ticaretinde Rumların konumu, ülkenin o dönemki ekonomisinin genel yapısı ile birlikte ele alınmaktadır. Karadeniz’in ticarete açılması, Rusya’nın bölgedeki ağırlığının hissedilir hale gelmesi ve Rumların ticari hayatta önemli bir konum elde etmesinin öncesi ve sonrasına ilişkin değerlendirmeler ilk bölümde incelenmiştir.

İkinci bölümde, Avrupa ve Amerika’da işletmecilik/ticaret eğitiminin ilk nüveleri ve bunların kurumsal hale gelmesinin serencamı ele alınmıştır. Yine bu okulların birbirlerine benzeyen yönleri ve birbirlerinden farklı olan yönleri üzerinde durulurken, günümüze kadar yaşadıkları değişim ve gelişime de dikkat çekilmiş, öğrenci sayıları ve açılan dersler konusunda önemli ayrıntılar okurlarla paylaşılmıştır.

Batı ülkelerindeki işletmecilik ve ticaret eğitiminde yer alan okullar hakkında ikinci bölümde verilen bilgilerden yola çıkarak aşağıdaki gibi bir tablo hazırladım:

Kitabın üçüncü ve son bölümünde ise Heybeliada Elen Ticaret Mektebi (Ελληνική Εμπορική Σχολή της Χάλκης)“kuruluş hikâyesi, okutulan dersler, derslerin içerikleri ve okulun kapanış öyküsü” çerçevesinde ele alınmıştır.

İlk olarak 1780 yılında kurulması tasarlanan Heybeliada Elen Ticaret Mektebi’nin 1831’de hayata geçirilmesi ile başlayan eğitim sürecinin 1. Dünya Savaşı nedeniyle kesintiye uğradığı ve okul binasının savaş yetimleri için bir yuva ve ilkokul olarak tahsis edildiği anlatılmaktadır. Daha sonrasında ise, 1916’da okul binasının Deniz Kuvvetleri’ne (Bahriye) tahsisi, 1919’da Patrikhane’ye yetim kızların yuvası ve meslek okulu işlevini görmek üzere iadesi, 1926’da da bu okulun Milli Eğitim Bakanlığı tarafından kapatılması üzerine mütevelli heyetince tekrar yetimhaneye dönüştürülmesi gibi bir süreç yaşadığı belirtilmektedir(s. 74).

 

Osmanlı’da Bir Rum Tüccar, 1580.
 (Kaynak: https://tr.pinterest.com/pin/598486237953193512/)

 Netice itibariyle bu eserde, Türkiye’de ticaret eğiminin dünyadaki örneklerinden geri kalmayacak biçimde köklü bir geçmişe sahip olduğu vurgulanmıştır(s.93). Bu kitabı okuyuncaya kadar, birçokları gibi, ticaret/işletmecilik eğitimi açısından günümüzdeki anlamda topraklarımızda kurulan “ilk” okulun 1883 tarihli Hamidiye Ticaret Mekteb-i Âlisi olduğu kanaatini taşıyordum. Ancak bu kitap vasıtasıyla edindiğim bilgiler, ülkemizdeki işletmecilik/ticaret eğitimi tecrübesinin daha da eskilere dayandığını göstermektedir.

Heybeliada Elen Ticaret Mektebi tecrübesi artıları ve eksileri dâhil olmak üzere tüm yönleriyle irdelenmelidir. Mezunlarının sahip olduğu yabancı dil bilgisi ve çalışma hayatına yönelik sahip olduğu donanımı günümüze birçok okulun veremediğini görmek düşündürücüdür.

Heybeliada Rum Ticaret Okulu (Ecole de commerce â Halki)

 “Rumlar ve Ticaret: Elen Ticaret Mektebi” adlı bu kitaptan edindiğim bilgiler ışığında daha önce hazırlamış olduğum Türk İşletmecilik Eğitiminin Tarihi Gelişim Süreci” başlıklı tabloya yeni bir bölüm daha eklemek ihtiyacı hâsıl olmuştur. Daha önce Alman, Fransız ve Amerikan eğitim ekollerinin ülkemizdeki seyrini sergilemeye çalıştığım tabloya Rum ekolünü de ekleyince aşağıdaki gibi bir tablo oluşmuştur  (Pazarcık, 2016; Namal ve Karakuzu, 2016; Sayar, 2018; Öz-Alp, 1972 ve Arzova, 2020’den derlenerek hazırlanmıştır):

Tablo 1: Türk İşletmecilik Eğitiminin Tarihi Gelişim Süreci

EKOLLER

 

 

TÜRK İŞLETMECİLİK EĞİTİMİNİN TARİHİ GELİŞİM SÜRECİ

RUM EKOLÜ (1780-1915)

RUM EKOLÜ (1780-1915)

Alexander Ypsilantis’in (1725–1805) ticaret okulu kurma fikri (1780)[2]

Bazı İstanbullu tüccarlar, Heybeliada’da Rum ticaret okulunu kurdu (1831)

Müdür Barthélemy Coutloumouciou zamanında ün kazandı.

Sélencie Piskoposu M. Antime Mazarakis döneminde ciddi ilerleme kaydetti (1851)

1868’de okul ikiye bölündü: Rum Hazırlık Okulu ve Tam Ticaret Okulu.

Müdür Hristos Papadopulos dönemi reformlarıyla Osmanlı coğrafyasında tanınır oldu (1873)

1876 yılında Ulusal Üniversite(l'Université nationale) tarafından tam donanımlı yüksekokul olarak tanındı[3].

Fransız ve Alman Ticaret Okullarına uygun bir yüksek sınıf okula eklendi.

Fransızca, İngilizce, Yunanca, Türkçe ve Almanca dil dersleri veriliyordu.

1881 yılında profesör kadrosu 10’a ulaştı.

1831-1881 tarihleri arası toplam öğrenci sayısı 4.180’e ulaştı.

I. Dünya Savaşı ile okulda eğitim sona erdi.

FRANSIZ EKOLÜ (1883-1914)

FRANSIZ EKOLÜ (1883-1914)

Balta Limanı Anlaşması (1838) [4]

Tanzimat (1839)

Fabrika-i Hümayun (1840)-140 Fabrika

Darülfünun Kuruldu (1846)

Les Ecoles de Haute Etude Commercial’e 200 öğrenci gönderildi.

XIX. yüzyılın ikinci yarısında döndüler.

Napolyon’un Code de Commerce’i “Kanunname-i Ticaret” olarak tercüme edildi (1850).

Osmanlı Bankası Kuruldu (1856)

Beşiktaş – Beyazıt atlı tramvay şirketi kuruldu (1872- 1876)

İstanbul Ticaret Odası kuruldu (1882)

Hamidiye Ticaret Mektebi (1883) (Bugünkü Marmara Üniversitesi – İşletme Fakültesi)

Hamidiye Ticaret Mektebi’nin 1914’de programı yenilendi.

Hamidiye Ticaret Mektebi’nin adı “Ticaret Mektebi Âlisi” olarak değiştirildi.

1914-15 yıllarında Alman öğretim üyeleri ülkemize ders vermek amacıyla gelmeye başladı.

Darülfünuna “ilmi muhtariyet” yani “bilimsel özerklik” verildi (1919)

ALMAN  EKOLÜ  (1914-1950)

 

ALMAN  EKOLÜ  (1914-1950)

Hitler Almanyası’ndan 7 akademisyen Türkiye’ye iltica etti.

Darülfünun Hukuk Fakültesi’nde İşletme İktisadı dersi açıldı (1930)

“İstanbul Darülfünunun İlgasına ve Maarif Vekâletince Yeni Bir Üniversite Kurulmasına Dair Kanun”  ile İstanbul Darülfünunu kapatıldı (1933)

İstanbul Üniversitesi kuruldu (1933)

Yüksek İktisat ve Ticaret Mektebi (Önceki Ulumu Aliye-i Ticariye) 1934’de yürürlüğe giren programında “İşletme Ekonomisi” dersi açıldı.

İstanbul Üniversitesi İktisat Fakültesi kuruldu (1936)

İşletme İktisadı Kürsüsü kuruluyor (1937) Alfred Isaac yönetici olarak atandı.

Türkiye’de işletmecilik eğitiminin ilk “sistematik kitabı”  İsmet Alkan’ın 1937 basım tarihli, “Genel İşletme Ekonomisi” yayımlandı.

1940’larda Alkan‘la birlikte, Alfred Isaac, Muhlis Ete ve Ali Ahmet Özeken’in yayın çalışmaları gerçekleşti.

İzmir’de Yüksek Ekonomi ve Ticaret Okulu açıldı (1944)

1930-1950 yılları arasında “işletme iktisadı” bağlamında eğitim gerçekleştirildi.

Vergi Reformu (1949)

1950 Seçimleri sonrası liberal iktisat politikaları

KUZEY AMERİKA EKOLÜ (1950-…)

 

 

 

KUZEY AMERİKA EKOLÜ (1950-…)

Dünya Bankası, “The Economy of Turkey: an Analysis and Recommendations for a Development Program” raporunu hazırladı (1951)

Türkiye Cumhuriyeti ile Birleşmiş Milletler arasında Teknik Yardım Ek Anlaşması imzalandı (1952) ve protokol uyarınca Türkiye ve Orta Doğu Amme İdaresi Enstitüsü kuruldu.

Maarif Vekâleti Merkez Teşkilatı Kanunu’na bağlı, akademik unvanları ihtiva eden öğretim üyeleri ve yardımcılarına mahsus kadrolar, bütçenin (L) cetvelinden çıkarılarak Yüksek İktisat ve Ticaret Okullarına tahsis edildi (1952)

Ford Vakfının desteğiyle Harvard İşletme Okulu yöneticileri Türkiye’de hükümet yetkilileri, iş adamları ve öğretim üyelerini ziyaret ederek iş dünyasına yönelik eğitim verecek kurumların oluşturulmasını tavsiye etti (1953)

ABD’ye eğitim için akademisyenler gönderildi (1953)

Harvard İşletme Okulu ve İstanbul Üniversitesi İktisat Fakültesi tarafından Türk iş adamı yetiştirme amacıyla İşletme İktisadı Enstitüsü kuruldu (1954) Bir sene sonra faaliyete geçti.

Türkiye’de iktisat ve işletme alanları, İşletme İktisadı Enstitüsü ile birbirinden ayrıldı.

Ankara’da Yüksek İktisat ve Ticaret Okulu kuruldu (1954)

Yüksek İktisat ve Ticaret Okulları, “ilmi muhtariyeti haiz öğretim ve araştırma” müesseseleri haline geldi (1956)

“İktisadi ve Ticari İlimler Akademisi” kanun tasarısı kabul edildi (1956) (Yasa kapsamında lisans öğretimi üç yıldan, dört yıla çıkartılacak, ihtisas şubelerinin sayısı arttırılacak ve doktora sınıfı ihdas edilecektir.)

ODTÜ kuruldu (1956)

Orta Doğu Teknik Üniversitesi, İdari İlimler Fakültesi kuruldu (1957)

Eskişehir’de Yüksek İktisat ve Ticaret Okulu kuruldu (1958)

Robert College Yüksek Okulu İş İdaresi ve İktisat Fakültesi kuruldu (1959) İlk defa işletmecilik master programı burada başladı.

Türk Sevk ve İdare Derneği kuruldu (1962)

Milli Prodüktivite Merkezi kuruldu (1965)

1960 sonrası yükseköğretim kurumlarının sayısında ve izlediklerin işletme programlarının sayısındaki artış yaşanmıştır. (İstanbul Üniversitesi İşletme Fakültesi, Ankara Üniversitesi Siyasal Bilgiler Fakültesi İşletme Fakültesi, Atatürk Üniversitesi İşletme Fakültesi, Ege Üniversitesi İşletme Fakültesi, Adana ve Bursa Akademileri)

İstanbul’da Sevk ve İdarecilik Eğitim Vakfı kuruldu (1969)

Ankara Akademisine bağlı İşletme Yönetimi Enstitüsü “Lisansüstü İşletmecilik Eğitim Programı” uygulamaya başladı (1971)

 COVID-19 pandemisi ile birlikte üniversitelerin ve işletmecilik eğitiminin yeniden sorgulandığı bir dönemde, geçmişin örneklerini günümüzün tecrübe ve ihtiyaçları ile birlikte değerlendirerek daha iyi çözümler ortaya koymak gerekmektedir.  Üniversite mezunu genç işsizlerin sayısında yaşanan artış ve İİBF mezunlarının istihdam (ve girişimcilik) sorunu da dikkate alınınca yeni bir yaklaşım ve yapılanma ihtiyacı zorunluluk arz etmektedir.

 

KAYNAKLAR

Arzova, S. B. (2020). Rumlar ve Ticaret: Elen Ticaret Mektebi, Expoze Kitap, İstanbul.

Heybeliada Rum Ticaret Okulu (Ecole de commerce â Halki) Görseli, https://tr.pinterest.com/pin/351140102180156632/

L'Instruction Publique Chez les Grecs: Depuis la Prise de Constantinople par les Turcs Jusqu'à Nos Jours; Avec Statistique Et Quatre Cartes ... l'Année Scolaire 1878-1879, s.433-434, https://ia601604.us.archive.org/22/items/linstructionpu00chas/linstructionpu00chas.pdf

Namal, Y. ve Karakuzu, H. (2016). Türkiye’de üniversite açma politikasına bir örnek: Doğu üniversitesi fikrinden Atatürk Üniversitesine. Tarih Okulu Dergisi, 9(27), 481-517.

Öz-Alp, Ş. (1972). Yeni Gelişmeler Karşısında İşletme Yöneticileri ve İşletmecilik Eğitimi, Sevinç Matbaası, Ankara.

Pazarcık, Y. (2016). Türkiye’de Yüksek Lisans Eğitiminde İlk Adım: İşletme İdaresi Kurslarına İlişkin Bir Sözlü Tarih Çalışması, İstanbul Üniversitesi İşletme Fakültesi Dergisi, Cilt 45, Özel Sayı, 9-25.

Rum Tüccar Görseli, https://tr.pinterest.com/pin/598486237953193512/

Sayar, N. (2018). İktisadi ve ticari ilimlerle meşgul yüksek tahsil müesseseleri. Muhasebe ve Finans Tarihi Araştırmaları Dergisi, 247-256.


DİPNOTLAR

[2] Eflak(1774-1782 ve 1796-1797 yılları arasında) ve Moldavya Voyvodalığı(1786-1788) yapmıştır. Aynı isimli torunu Yunan İsyanı’nda ve Yunan Bağımsızlık Savaşı’nda öne çıkmıştır.

[3] L'Instruction Publique Chez les Grecs: Depuis la Prise de Constantinople par les Turcs Jusqu'à Nos Jours; Avec Statistique Et Quatre Cartes ... l'Année Scolaire 1878-1879, s.433-434, https://ia601604.us.archive.org/22/items/linstructionpu00chas/linstructionpu00chas.pdf

[4]Türk iktisadi hayatında çok önemli olan bir anlaşmadır. O dönem itibarıyla bakıldığında işletmeciliğin gelişmesi pek mümkün olmuyor.



-----------------------

Türk İşletmecilik Eğitiminin Tarihi Gelişim Süreci



Hiç yorum yok:

Yorum Gönder

En Popüler Yayınlar

Son 1 Yılın Popüler Yayınları