İşletme körlüğü aynı kişilerin aynı ekiple uzun zaman aynı işi yapmalarından kaynaklanan bir durumdur. Bu durumda rutinlere, alışkanlıklarınıza öylesine bağımlı hale gelinir ki, sonuçta sizin tarafınızdan değerlendirilmeyi bekleyen en açık fırsatları bile ya görünmez yada görülse bile rutini bozmamak adına değerlendirmekte tereddüt edilmeye başlanır. Bu tereddütün sonucu da genellikle rutini bozmama yönünde gerçekleşir. Gerçeğin ikinci tarafı ise veri tabanlı çalışma konusundaki isteksizliğimiz yada beceriksizliğimizdir Hem hangi verilerin işimize yarayabileceğini tespitte yetersiz kalırız ve hem de veri tabanlı çalışmaktansa tecrübelere daha fazla önem verilmektedir.
“Buradan iş çıkmaz”, anlayışının da provoke ettiği bu davranış biçimi genellikle küçük aile şirketlerinde ve KOBİ’lerde yaygın olduğunu söyleyebilir. Belki bu gerçeğe bir de üçüncü şık ilave edilebilir ki; buna da bazı işyerlerinde yaygın bir biçimde rastlanılan “ memur zihniyeti” denilebilinir. Bu zihniyete sahip olanlar ne olursa olsun belli bir zamanda maaşını almaya alışkın, risklere alışkın olmadığı için genellikle risk almaktan kaçınan ve en küçük olumsuzlukta dahi “ batıyoruz” endişesine kapılan kişiler olup, risk nedeni ile fırsatları görmemezlikten gelenlerdir.
Oysa ki iş hayatında risk ve kazanç doğru orantılıdır. Sonuçta, ister kriz dönemlerinde, ister normal zamanlarda olsun, iş ortamı görebilenlere, uygulama cesareti ve basireti gösterenlere daima yeni fırsatlar sunmaktadır. (Kıbrıs Gazetesi, 2011). Makam ve yetki sahiplerinin etrafındaki bazı oluşumlar, halk tabakasının görüş ve düşüncelerinin temsil makamına ulaşmasına engel olabilmektedir. Liderin etrafındaki bu yapılanmaya çember sendromu denilebilir.
Bu çember bazen yönetim körlüğüne de sebebiyet verebilir.Üst tabaka ile alt tabaka arasında daimi bir şeffaflığa ihtiyaç vardır. Bazen bu kopukluk geldiği arka planı unutarak "ne oldum delisi" tabirine de sebep olabilmektedir. Sağlıklı yönetim tarzları, hitap ettiği kesimin haliyle hallenebilmeyi, derdiyle dertlenebilmeyi gerektirir (Sert, 2011).
Kaynak: http://www.sobiad.org/ejournals/dergi_ybd/arsiv/2012_1/aysenur_altinay.pdf
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder