Türk Sanayi Kuruluşlarını Çevreleyen Kurumsal Bağlamın Temel Özellikleri
TKY’nin Türkiye’deki yayılım sürecinin dinamiklerini anlayabilmek için öncelikle, sanayi kuruluşlarını çevreleyen kurumsal bağlamın temel özelliklerini betimlemek gerekmektedir. Buğra’nın (1994) çalışmasından yararlanarak bu temel özellikler şöyle betimlenebilir;
(1) sanayi kuruluşlarının tipik yapılanma biçimi, çok farklı sektörlerde faaliyet gösteren, bulunduğu sektörlerde yoğunlaşma etkisi yaratan, yabancı sermaye katkısı görece yüksek şirketleri bünyesinde toplayan ve bir aile tarafından merkezden yönetilen holding yapılanmasıdır;
(2) temel yönetim anlayışı, verimliliği artırarak uluslararası piyasalarda rekabet üstünlüğü sağlamak değil, temel kaynak sağlayıcı ve müşteri olan devletle yakın ilişkiler içinde olmak, onun sağladığı fırsat ve olanakları zamanında değerlendirebilmek, ancak aynı zamanda da ondan kaynaklanan siyasal, ekonomik ve hukuki belirsizliklere karşı esnek olma becerisini gösterebilmektir;
(3) devletle ilişkilerde geleneksel olarak bire bir ilişkiler tercih edilmekle birlikte, büyük holding sahiplerinin kurduğu TUSİAD’ın içinde sürükleyici bir azınlık, özellikle 1980’li yılların başından bu yana, işadamlarının tarihsel olarak sorunlu toplumsal meşruiyetlerini sağlamlaştırmak için, toplumu ve devleti idealize ettikleri yönde dönüştürme misyonu edinmişlerdir ve
(4) bu holding kuruluşlarından bazıları (Koç, Sabancı, Eczacıbaşı), teknolojik, örgütsel ve yönetsel açıdan diğer sanayi kuruluşları için “model” oluşturmaktadır (“holding” yapısının kurumsallaşmasında olduğu gibi).
Kaynak:
Özen,
Ş. (2000). “Kurumsal Kuram Işığında
TKY'nin Türkiye'deki Yayılım Sürecinin Dinamikleri”, 8. Ulusal Yönetim
ve Organizasyon Kongresi, 25-27 Mayıs, Nevşehir, Türkiye.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder