B.Yönetim Süreci Yaklaşımı
Geleneksel Yönetim Kuramı’nın ikinci yaklaşımı olan Yönetim Süreci Yaklaşımı, Fransız mühendis Henry Fayol’un çalışmaları neticesinde ortaya çıkmıştır. Yönetimi “bitmeyen bir süreç” olarak gören Fayol, yönetim ilkelerini yapı, süreç ve sonuç ilkeleri olmak üzere 3 ana başlık altında toplamıştır. Bu ilkeler şu şekilde sıralanabilir[1]:
-Hiyerarşi ilkesi:
Yönetim kademeleri arasındaki ast-üst ilişkilerini belirleyen yapının tesis edilmesidir.
-Merkezi yapılanma:
Başarı için yönetimin tek merkezden idare edilmesidir.
-İş bölümü ilkesi:
Çalışanların etkili ve verimli olması için, iş bölümünün yapılması
gerekmektedir.
-Yönetim birliği
ilkesi: Benzer faaliyetlerin aynı kişi tarafından yönetilmesidir.
-Yetki ve sorumluluk
ilkesi: Yetki ve sorumluluklar birlikte tanımlanarak kavram kargaşası
engellenir.
-Maaş ve ücret ilkesi:
Çalışan ödemelerinin, eşit işe eşit ücret kriterlerine göre yapılmasıdır.
-Disiplin ilkesi:
İşletmede düzeni sağlayacak olan disiplin kuralları uygulanır.
-Hakkaniyet ilkesi:
Çalışanlar objektif kriterler doğrultusunda değerlendirilir.
-Kumanda birliği
ilkesi: Emir ve yükümlülük ilişkisi net olarak ifade edilerek karışıklıklar
önlenir.
-Genel menfaatlerin özele
tercih edilmesi ilkesi: Çalışan ile örgütün amaçları arasında öncelik örgütün
olmalıdır. Amaçlarını gerçekleştiremeyen örgüt ortadan kalkınca, çalışanların
amaçları da zarar görecektir.
-Girişim ilkesi:
Çalışanların potansiyellerini gerçekleştirebilmeleri için, inisiyatif
kullanmaları sağlanır.
-Çalışanların işe
devamlılığı ilkesi: Çalışanların işletmeye olan bağlılığı artırılarak işletmede
uzun soluklu çalışmaları sağlanır.
-İşbirliği ilkesi:
Çalışanlar, ekip ruhu ile çalışır.
-Düzen ilkesi: İşletme
içi unsurlar, düzen içerisinde
yerleştirilir.
Fayol, sosyal bilimci
olmaması nedeniyle, insan yeteneklerini görme konusunda eksik kalmıştır.
Çalışanların duygu, düşünce ve davranışlarını doğru değerlendirememiştir[2]. Fayol,
kalite çalışmalarında, teknik denetim ve prosedürlere uyum konusunda başarılı
sonuç elde etmiştir. Kalitenin insan faktörü ile ilgili alanlarında başarısız
sonuçların elde edilmesi ise muhtemeldir.
[1] Genç, s. 57-60.
[2] Eren, E., (1991), Yönetim ve
Organizasyon, Küre Ajans, İstanbul, s. 20.
YÜKSEKÖĞRENİMDE TOPLAM KALİTE YÖNETİMİ UYGULAMASI VE BİR MODEL ÖNERİSİ
İÇİNDEKİLER
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder