E.Armond V. Feigenbaum
1951 yılında yayınlanmış olan “Toplam Kalite Kontrolü” isimli kitabı ile tanınan Feigenbaum, Amerikan Ulusal Kalite Akademisi kurucu başkanıdır. Feigenbaum, kalite sorumluluğunun sadece üretim departmanına ait olmadığını söyleyerek kaliteye olan yaklaşımı değiştirmiştir. Tasarım, üretim, dağıtım ve müşterilere ulaştırma anına kadar gerçekleşen bütün aşamaların kusursuz olması durumunda kalitenin elde edileceğini öne sürmüştür[1].
Feigenbaum, kalitenin 9
boyutundan bahsetmiştir. Gerçek anlamda kaliteye erişebilmek için, bu boyutları
gerçekleştirilmek gerekmektedir. Bu boyutlar, şu şekilde sıralanabilir[2]:
-Güvenilirlik: Ürün, performansını
kullanım süresince sağlamalıdır.
-Zamanında teslim: Ürün,
müşterinin istediği anda hazır olmalıdır.
-Düşük maliyet: Ürün
maliyetinin düşük olmasıdır.
-Fonksiyonellik: Ürünün
kullanımını etkileyen özelliklerdir.
-Dayanıklılık: Ürünün
kullanılabilir özellikleridir.
-Uygunluk: Ürünün,
tasarımda belirlenen özelliklere uygun olarak üretilmesidir.
-Estetik: Ürünü,
insanın duygularına hitap eden dış görünüşüdür.
-Kalıcılık: Ürünün
pazardaki geçmiş başarısıdır.
-Servis: Ürünün satışı
sonrası sunulan tüm hizmetlerdir.
Feigenbaum’un sıralamış
olduğu kalite ilkeleri üretim ve sanayi sektörü için sıralanmış gibi görünse de
güvenilirlik, düşük maliyet,
fonksiyonellik, uygunluk yükseköğretim kurumlarının ihtiyaç duyduğu
özelliklerdir. Kurumun güven kazanması, eğitim masraflarının öğrencilerin
kaldırabileceği şekilde düşük ya da hesaplı olması, verilmiş olan eğitim ve
hizmetlerin fonksiyonel bir nitelik taşıması ve yükseköğretim kurumlarında
verilmesi gereken hizmet standartlarına uygun olması gerekmektedir.
[1] Diken, A., (2009), Toplam Kalite
Yönetimi, Damla Ofset Yayıncılık, Konya, s. 30.
[2] Halis, MYO’lar için TKY, s. 74.
İÇİNDEKİLER
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder